Onbekend maakt onbemind

VOORWOORD

Problemen in de multiculturele samenleving worden steeds vaker verweten aan een gebrek aan sociale cohesie, aldus prof. R. Gowricharn hoogleraar aan de Universiteit van Tilburg.
Een zinsnede uit een publicatie van Prof. Gowricharn van het tijdschrift Bestuurskunde, jaargang 12 - No. 8, dat de titel draagt "Sociale cohesie en culturele diversiteit". (1)

Dit als aanvang in mijn studieopdracht om een betoog voor u samen te stellen naar aanleiding van een literatuur onderzoek over het project ""onbekend maakt onbemind" in de Eindhovense wijk Vaartbroek. (2)
Doel van dit project is als volgt omschreven; "het bevorderen van dialoog en daarmee vergroten van binding aan de directe woonomgeving van autochtone en allochtone buurtbewoners op straat- of buurtniveau. Het middel huiskamergesprekken beoogt een sneeuwbal effect teweeg te brengen in de buurt, waarin mensen deelnemen aan een dergelijk gesprek en die vervolgens behulpzaam willen zijn bij het organiseren van een volgend gesprek".
Het streven is te komen tot een meer homogene sociale cohesie onder de wijkbewoners.

In mijn hierna volgend betoog, naar aanleiding van beschreven sociale activiteiten en ervaringen opgedaan in de Eindhovense wijk Vaartbroek, hoop ik naar voren te kunnen brengen dat een algeheel streven naar een homogeen sociale cohesie niet een doel op zich kan zijn. Mijn vraag hierbij is, moet men dit ook willen.


Helmond, 09-11-2008.








INHOUD

- Voorwoord

- Inleiding

- Mijn betoog

- Samenvatting

- Conclusie

- Bijlage: zoekplan

- Bibliografie









INLEIDING

Soms moeten ingrijpende gebeurtenissen plaatsvinden om mensen te doen realiseren, dat niet alles een vanzelfsprekendheid is, maar eerder een interactie is tussen individuen of bevolkingsgroepen. Het bereiken van een homogene sociale cohesie is een langdurig streven en van een grotere orde dan die van een overigens goed en professioneel opgezette wijkgerichte sociale activiteit, zoals men door de opzet van het pilot project "Onbekend maakt onbemind" in de Eindhovense Wijk Vaartbroek hoopt te bewerkstelligen.

De stichting Palet is op dit gebied zeer actief, als tweedelijns organisatie.
Zij werkt hierin nauw samen met de afdeling Welzijn Eindhoven, die de eerstelijns organisatie is.

Culturele pluralisme staat synoniem voor het te kort aan sociale cohesie*. Alle optredende problemen in onze samenleving zou een gevolg zijn van de culturele en religieuze verschillen.
(Balkende, 2002). (1)(5)

Een project zoals "Onbekend maakt onbemind" moet daarin een oplossing gaan brengen.
Wij kunnen er niet aan voorbij gaan dat ons land een pluralistische maatschappij is geworden,
net als zovele andere Europese landen.

De pilot "Onbekend maakt onbemind".
In opdracht van het stadsdeelteam Woensel-Noord van de gemeente Eindhoven startte Palet, samen met Welzijn Eindhoven (onderdeel van de Lumensgroep) een pilot van het project "Onbekend maakt Onbemind" in de Eindhovense wijk Vaartbroek.

Een homogene sociale cohesie ligt slechts in het verschiet van een verre toekomst van onze huidige bestaande multiculturele en plurale samenleving, die door allerlei sociale, religieuze, culturele en economische interacties en mechanismen wordt gestuurd naar een echte globale sociale homogene cohesie.

Om een aanvang van een sociale cohesie in een wijk te kunnen creëren zijn kleinschalige sociale projecten, zoals het wijkgerichte pilotproject "Onbekend maakt onbemind" in de wijk Vaartbroek een directe aanzet daartoe. Het op kleine schaal ontwikkelen van oprechte belangstelling in elkaar en respect voor elkaar opent deuren van elkaars belevingswerelden en culturele achtergronden. Zonder deze eerste toenadering zou alles stilliggen. Een toenadering is nodig om contacten te kunnen leggen en meer begrip en respect voor elkaar te verkrijgen.

Stelling: Het pilot project "Onbekend maakt onbemind" moet een sociale cohesie tot stand brengen in de wijk Vaartbroek en zij mag daarin niet meer zijn dan een eerste stap daartoe.














MIJN BETOOG in relatie tot de wijk Vaartbroek in Eindhoven.


Aan het wonder voorbij....................is de titel van het boek van Allister Sparks, waarin de recentelijk geschiedenis van het moderne Zuid-Afrika wordt beschreven na de benoeming van Nelson Mandela tot president van Zuid-Afrika (10 mei 1994).

Op de eerste bladzijde van dit boek staat de zin van dhr. Thobo Mbeki (april 1997) (3)
"Het is niet iedere generatie gegeven om bij de scheppingsdaad tegenwoordig te zijn en erin te participeren". Dit naar aanleiding van het einde van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime en de eerste pogingen tot het opbouwen van een non- raciale democratie. Afscheid van president de Klerk en inhuldiging van Nelson Mandela, als de nieuwe president van Zuid Afrika.

En wat ervaren we heden ten dage anno 4 november 2008 de warrige verkiezing van senator Barack Obama, als eerste zwarte president van Amerika. Een bij uitstek multiculturele samenleving sprak met hun democratische uitgebrachte stem zich voor het eerst uit een zwarte president te verkiezen boven een blanke. Maar daar ging het niet om, het ging om de persoonlijkheid van de gekozen president Barack Obama.
Dit proces en succes voor de natie is pas tot stand gekomen na generaties en talloze conflicten van raciale en culturele aard. (4)
Zelfs de huidige president van Italië (Berlisconi) heeft er problemen mee gezien zijn opmerking op de TV ( Nova, 7 november 2008) over de huidskleur van de nieuwe president van de VS.
Wij, u en ik, hebben dit voorrecht mogen beleven. Wij stonden erbij en keken er naar, maar nu "aan het wonder voorbij", wat nu. De toekomst zal het echter ons laten zien. Wij kunnen er zeker van zijn, dat er nog veel, heel veel (sociaal)werk en dienst verlening nodig zal zijn.

"" Ik heb 'n droom"" zo zei ds. Martin Luther King in zijn toespraak van 1963 (Obama was zelf toen 2 jaar) . In deze toespraak gaf hij aan, dat hij hoopte, dat zijn 4 kleine kinderen zouden leven in een natie waarin men niet op hun huidskleur zouden worden beoordeeld, maar naar de inhoud van hun karakter.

Terug naar de orde van de dag, voor een moment heeft de VS een bijna homogene sociale cohesie laten zien in haar keuze van wie hun nieuwe president moet worden.
In ons land speelt de van Marokkaanse afkomstige Amsterdamse wethouder dhr. Ahmed Aboutaleb een belangrijke rol bij de benoeming van de nieuw burgemeester van Rotterdam.
Voor ons land een bijzondere ontwikkeling, omdat 't hier gaat om de wereldhaven Rotterdam.

Overheid bestuurders verwijten vaak de problemen in een wijk aan een gebrek aan een (homogene) sociale cohesie, maar daarbij gaat men voorbij aan de complexiteit van het begrip sociale cohesie.
Bestuurders geven de opdracht een sociale cohesie te bewerkstelligen, maar een realisatie ervan is een stap voor stap proces over een lange periode. Een sociale cohesie, zoals het pilot project "Onbekend maakt Onbemind" moet gaan bewerkstelligen in de wijk Vaartbroek.

(A) Naar mijn mening is het belangrijk dat er in de ontwikkeling van een wijk een eerste stap wordt gezet naar het leggen van contacten tussen individuen en gezinnen in een wijk.
Deze contacten kunnen in de vorm van huiskamergesprekken tot stand komen en zeker in het begin is dit een goede basis, maar uiteindelijk niet voldoende om een sociale cohesie te bewerkstelligen voor een gehele wijk. Daar is duidelijk veel meer voor nodig.


(B) Zoals eerder hiervoor gesteld: Het pilot project "Onbekend maakt onbemind" moet een sociale cohesie tot stand brengen in de wijk Vaartbroek en zij mag daarin niet meer zijn dan een eerste stap daartoe. Dit kan naar mijn mening slechts een goede "richting" zijn, maar op zich zelf nooit een doel.
Omdat bestuurders dit in principe graag zouden willen zien, maar in de praktijk is dit vrijwel niet te realiseren.
Dit omdat het aspect tijd altijd een bijzondere rol speelt bij de uitvoering van opdrachten en vaak daarmee strijdig is met een bereiken doel. "Tijd is geld". (Pilot project "Onbekend maakt onbemind")


(C) We leven heden ten dage in een plurale maatschappij, gewild of ongewild, dat geldt voor de meeste Europese landen. Dit betekent, dat wij als samenleving continue onderhevig zijn aan sociale veranderingen van culturele of religieuze aard.
Het multiculturele is de basis geworden van onze samenleving dus ook van onze stads- of dorpswijken. Waar we niet meer onderuit kunnen komen, willen we althans een leefbare samenleving houden.

Projecten, zoals "Onbekend maakt onbemind", het ABCD-project (Helmond 2003), zijn projecten die een aanzet kunnen geven tot een vorm van cohesie door hulp te bieden aan nieuwkomers, oudkomers in een wijk bij hun integratie in de wijk, waarin zij woonachtig zijn.
De autochtone bewoner 'n de wijk zal in feite ook moeten integreren in deze multiculturele samenleving. Belangrijk is dat iedere bewoner in de wijk zijn eigen identiteit kan hebben en behouden, zonder dat men met elkaar in conflict komt, dat men elkaar kan en mag waarderen en repecteren voor wat men is .

(D) Echter een homogene cohesie is gewenst en noodzakelijk in alle sectoren van sociaal-maatschappelijke -, medische dienstverlening en overheids- en bestuurlijke diensten.
Een oprechte homogene cohesie op deze niveaus zullen naar mijn mening een belangrijke schakel zijn in het bereiken van een grotere sociale cohesie in de stads- of dorpswijken.
Ik denk hierbij aan geldinstellingen, ziekenhuizen, verzorgingshuizen, huisartsenposten, notarissen, welzijnsorganisaties, restaurants, caf'ee's e.d.

Het gemis daarvan, zal aanleiding kunnen zijn voor onbegrip en mogelijke conflicten, zoals die in ernstige mate te zien waren in 2006 in een wijk in 's-Hertogenbosch. Hier leidde een buren ruzie tot de dood van een bewoner met daarop volgend een onrust, die jaren geduurd heeft.

Dit laatste in tegenstelling naar wat we eerder vernoemd hebben. Daar hadden we het over een maatschappelijke cohesie in een wijk of natie. En dat is van een veel grotere en complexere orde.

SAMENVATTING.

In het kader van mijn Literatuur opdracht over het pilot project "Onbekend maakt onbemind"
heb ik de volgende punten trachten te belichten;
- De opinie van prof. R. Gowricharn, dat niet alle sociale problemen in het land te wijten zijn aan een gebrek aan sociale cohesie. Ondermeer ten gevolge van het feit, dat wij meer en meer zijn komen te wonen in een plurale samenleving, bestaande uit vele cultuur of bevolkingsgroepen.
- Dat het verkrijgen van meer sociale cohesie in een woonwijk, zoals Vaartbroek in de gemeente Eindhoven, veel meer zal vergen dan één pilot project. Maar dat zo'n project wel noodzakelijk is om tot de aanvang van een sociale cohesie te kunnen komen.
Een belangrijk probleem hierbij is vaak het tijdbestek, waarin het een en ander tot stand moet komen, althans volgens de opdrachtgevers (gem. Eindhoven)
- Het bereiken van een sociale cohesie binnen een wijk of natie kan niet zondermeer een doel op zich worden, omdat we leven in een plurale samenleving.
- In zo'n plurale samenleving is 'n homogene sociale cohesie eerder niet dan wel gewenst, omdat men anders in een situatie terecht komt dat men elkaar gaat uitsluiten, eerder dan opnemen en respecteren.
- Nelson Mandela, Barack Obama zijn vertegenwoordigers geworden van historische momenten uit onze hedendaagse geschiedenis. Waaruit blijkt, dat bepaalde sociale en politieke ontwikkelingen veel tijd en tranen kunnen kosten

CONCLUSIE:

Het project "Onbekend maakt onbemind" blijkt een belangrijke aanzet om in de toekomst een sociale cohesie tot hoger niveau te brengen, maar dat zal nog veel tijd en verdere projecten kosten.
Mandela, noch Obama, zijn binnen een korte tijd op hun bijzondere positie gekomen, dat heeft generaties geduurd en vele conflicten en slachtoffers gekost. Maar toch zijn deze historische momenten realiteit van onze dagen geworden.
Zo zal dat ook in de besproken wijk Vaartbroek gebeuren. Stap voor stap, gezin voor gezin.

Gerealiseerd moet worden dat vaak een homogene sociale cohesie bereikt wordt na een dramatische of kritieke situatie, zoals tijdens de verkiezing van Barak Obama,
de overwinning van het nationale voetbalteam. Of juist het tegengestelde door bijvoorbeeld de plotselinge dood van een buurtbewoner zoals in een wijk van 's-Hertogenbosch het geval was.


Helmond, 09-11-2008
Tijen Celik.





BIJLAGE: ZOEKPLAN

Naar aanleiding van literatuur onderzoek opdracht heb ik het volgende zoekplan gevolgd.
Ik ben gaan navragen bij stichting Palet in Eindhoven, in zake de projecten binnen de gemeente Eindhoven.
Deze stichting kende ik reeds vanuit mijn directe werkzaamheden in de stichting Humanitas.

Aan de hand van de verkregen informatie van de stichting Palet heb ik de keuze gemaakt om mijn onderzoek te richten op het pilot project "Onbekend maakt onbemind".

Vervolgens ben ik gaan zoeken via google naar aanknopingspunten t.a.v. dit project.
In de bibliotheek van de stichting Palet heb ik de nodige literatuur stukken kunnen vinden.

Ik heb een bezoek gebracht aan het wijkcentrum Vaatbroek en daar gesproken met de diverse projectleiders, dhr J. v.d. Biggelaars, mvr. Canan Yenice.

Daarnaast heb ik via kranten en ander media informatie verkregen over het aspect de Plurale samenleving, tevens zijn de in de bibliografie genoemde boeken geraadpleegd inzake relevante onderwerpen.

Dit alles heeft uiteindelijk geleidt tot dit betoog.

Met dank aan de stichting Palet, Gemeente Eindhoven, Projectleiders "Onbekend maakt Onbemind".












BIBLIOGRAFIE
*(1) Tijdschrift Bestuurskunde, jaargang 12 - No. 8, titel "Sociale cohesie en culturele diversiteit". Prof. R. Cowricharn.
Uit dit tijdschrift heb ik veel voor- en tegenargumenten kunnen halen en vervolgens mijn mening proberen te vormen.

*(2) Projectopdrachtverslag "Onbekend maakt onbemind", pagn.4 , -paragraaf 1.3
Inhoudelijke informatie ingewonnen m.b.t het project “Onbekend maakt Onbemind”

*(3) Aan het wonder voorbij. Alister Sparks, 2003
Uit dit boek heb ik ook veel inspiratie kunnen halen en dit in een andere invalshoek kunnen weerleggen in mijn betoog.


*(4) Volkskrant, jaargang 87, N0.25679, do. 6-11-2008.
Informatie wat er op dit moment zich afspeelt, dit om een vergelijking te maken van wat er nu en toen zich heeft afgespeeld m.b.t. het proces tot een sociale cohesie.

*(5) Visie, 09-11-2008
Tevens heb ik ook gebruik gemaakt van mijn eigen ervaringen uit mijn eigen werkveld.
Ik heb diverse projecten uitgevoerd zoals: Het ABCD- project, het Project Sportmaatje voor allochtone en autochtone bewoners, de Duaaltrajecten voor oudkomers en nieuwkomers uitzetten en hen hierbij begeleiden. Buurtactiviteiten organiseren en uitvoeren in Helmond en Eindhoven.

Lofrede; Succesvolle Sportmaatjes project voor allochtone vrouwen en meiden is een zeer GESLAAGD project:

Het sportmaatjes project is een geweldig project en heeft voor vele meiden en vrouwen als brug gefungeerd en zeker de vrouwen letterlijk en figuurlijk in beweging gebracht.
Veel allochtone vrouwen, of het nu oudkomers of nieuwkomers zijn, die de Nederlandse taal nog niet machtig zijn, hebben baat aan dit geweldige project gehad . Voordat ze aan dit project deelnamen, namen zij onvoldoende deel aan de Nederlandse samenleving.
Door dit succesvolle project hebben veel vrouwen en meiden belemmeringen overwonnen zoals:
- Gebrek aan sociale competenties (ze kunnen zelf naar de supermarkt, zelf naar de dokter enzovoorts!)
- Ze kunnen veel beter Nederlands spreken
- Negatiefzelfbeeld is gigantisch verminderd en ze zijn veel zelfverzekerder over hun eigen doen en laten
- Vrouwen hebben gigantisch meer sociale contacten opgebouwd in een zeer korte termijn.

Een van de krachten van dit project is dat iedere vrouw of meid gekoppeld wordt aan een maatje.
Een maatje is een persoon die of van een autochtone of allochtone afkomst komt en de andere vrouw of meid op weg helpt. Dus eigenlijk een beschermengeltje.
Dus een goed geëmancipeerde allochtone of autochtone vrouw helpt een vrouw/meid die hulp nodig heeft bij bijvoorbeeld praktische, individuele , maatschappelijk problemen.

De andere kracht van dit geweldige project is:
- Dat allochtone vrouwen en meiden op een leuke en zeer laagdrempelige manier kennis maken met sportactiviteiten, dit is belangrijk voor hun gezondheid en dus ook voor hun toekomst. Dankzij dit project zijn niet alleen de vrouwen en meiden lid geworden op een sportclub maar ook hun kinderen. Ook gaan zij bewuster en gezonder door het leven.

Op dit moment zijn er ruim 150 vrouwen en meiden lid geworden van een sportvereniging door dit geweldige project. Sport organisaties, instellingen waren perplex voor deze grote opkomst en hebben zelfs extra uren vrijgemaakt voor bijv. zwemmen zonder mannen.
Moslimvrouwen konden ook zonder mannen sporten, we hebben het beleid van sommige sport organisaties doorbroken!!
In Helmond en Eindhoven is het project zo geslaagd dat Eindhoven besloten heeft om voor dit jaar nog een subsidie toe te kennen. De wethouder van Eindhoven heeft zelfs op de eind afsluiting van het project beloofd om zeker een aantal jaren dit project te subsidiëren, wat bijna niet voorkomt.

En helemaal bijzonder is, is dat dit project genomineerd is voor ‘Appeltjes van Oranje’!

Stelling: Voor een succesvol project is het belangrijk dat autochtonen ook betrokken worden.

Hekeldicht; Buitenlanders veroorzaken problemen

Alle buitenlanders moeten inburgeren anders moeten ze maar terug naar hun eigen land gaan.
Nederland raakt vol van verschillende culturen.
Nederland is maar een klein landje.
Nederland is bijna vol.
Dan hebben ze nog het inburgeren voor de oudkomers en nieuwkomers bedacht.
Of het nou echt helpt?! We zullen het moeten afwachten.
Inburgeren gaat nu moeizaam en conflicten worden alleen maar groter en groter.
Overal waar je bent zijn er wel buitenlanders aanwezig, dan lopen de Moslimvrouwen met een hoofddoek en de Marokkaanse mannen in een lange jurk.
Met de mode meelopen hebben ze nog nooit van gehoord.
Ze hebben zelfs moskeeën in ons land geplaatst, waar af en toe gemekker uit komt.
Soms lijkt het alsof we in de Efteling zitten.
Wijken en straten gaan steeds meer lijken op klein Turkije of klein Marokko.
Blijft er nog een plaats over voor Nederlanders?
Al de criminaliteit, onrust, onveiligheid etc., met wat/waar en wie moeten we in godsnaam beginnen?!
Molukkers die agressief zijn, Turken die drugs dealen, Marokkanen die lange vingers hebben, Joegoslaven die in de seksindustrie zitten en Antilianen die lui zijn.
Of negers die continu: “What’s your problem man?” roepen.
Wij Nederlanders hebben geen probleem, jullie hebben een probleem!
En wij moeten in ons eigen land continu op onze tenen lopen.
Als je je mening vertelt wordt je beschuldigd van discriminatie.
Als je vraagt of ze willen aanpassen of inburgeren krijg je ze in opstand.
Alle projecten, activiteiten die wij moeten investeren om de buitenlanders te moeten temmen, dat gaat allemaal van ons belastinggeld af.
Ali loopt voorop als een haan en Fatima loopt als pinguïn er achteraan en met 6 kinderen.
Als je aan Ali vraagt waarom leer je geen Nederlands krijg je als antwoord: “Ikke niet weten”.
Maar als je zegt dat ze geld krijgen bij de kinderbijslag of van een uitkering dan begrijpen ze dat wel! Als het maar om geld gaat.
Niet werken, maar genieten van de uitkering, dat is wat de buitenlanders willen!


Stelling: Buitenlanders komen alleen naar Nederland om te profiteren van onze sociale voorzieningen.

“Aandacht voor elkaar” dankzij bejaardengym in het Vonderhof

door Tijen Celik en Zinnia Pelsmaeker dinsdag 23 september 2008

EINDHOVEN- Bejaardengym in zorgcentrum het Vonderhof bevordert de fysieke beweging van ouderen en geeft de gelegenheid om aandacht aan elkaar te schenken. Dit is gebleken uit het onderzoek, gedaan door Fontys studenten van de opleiding Cultureel Maatschappelijke Vorming in Eindhoven. Bij het onderzoek is men uitgegaan van de vraag “hoe bewegen ouderen die meedoen aan activiteiten in het Vonderhof?”

Het Vonderhof, onderdeel van Vitalis Zorggroep, voert de missie “een goede kwaliteit van leven voor onze cliënten”. De missie impliceert dat Vitalis en Vonderhof hun cliënten hoog in het vaandel dragen. Dit is met name te zien aan de verschillende activiteiten die georganiseerd worden. Het Vonderhof organiseert verschillende sportactiviteiten op verschillende dagen om de ouderen te prikkelen meer te bewegen en hen uit het isolement te houden. Op 23 september 2008 namen de studentes van de Fontys een kijkje in de keuken.

Van ‘knieklappen’ tot ‘ballon meppen’
Dinsdagochtend om 10.00 uur druppelden acht vrouwen van rond de tachtig jaar binnen in een klein zaaltje om deel te nemen aan de bejaardengym. Ze werden ontvangen door drie begeleiders. “Kom binnen, kom binnen” zei een begeleider lachend. Twee oudjes gaven direct door dat ze niet goed konden zien. Hiermee kon rekening worden gehouden.
Een paar mensen begonnen met de introductieoefening “knieklappen”. Op rustige salsa muziek keken vier oudjes toe hoe hun vier groepsgenoten met hun handen op hun knieën klapten. In de tussentijd kwamen nog twee vrouwen binnen. De les kon beginnen.

De eerste oefening begon. Zittend op een stoel stampten de vrouwen met hun voeten; eerst de linker voet, dan de rechter. De oudjes praatten niet met elkaar en keken alsof de oefening veel kracht en concentratie vergden. “Ik ben moe”, gaf een mevrouw na twintig minuten aan. Een paar ouderen knikten instemmend. De begeleider eindigde de oefening “voetenstampen”.

Iedereen kreeg een vliegenmepper. Lachend begon een mevrouw haar buurvrouw te slaan met haar vliegenmepper. De groep lachte mee. Er steeg een geroezemoes op in de kleine zaal die zo groot was als een huiskamer. Iedereen praatte met elkaar en lachte.
Voor de oefening moesten de vrouwen een ballon met de vliegenmepper slaan. Drie vrouwen hadden hier echter moeite mee en mochten van de begeleiders de vliegenmepper laten liggen en hun handen gebruiken om de ballon te slaan.
De begeleiders liepen door de zaal en hielpen waar nodig was. Een van de begeleiders kwam dicht bij een mevrouw staan en begon luid en langzaam te praten. De oude mevrouw had moeite met horen en had de instructies niet goed kunnen volgen. De begeleider hielp haar met de oefening totdat ze door had hoe het moest.
Zo keken en liepen de begeleiders rond om er zeker van te zijn dat iedereen gehoord en gezien had wat ze moesten doen.

Eén begeleider kwam met een groot doek aanzetten. Een ballon werd in het doek gelegd. De oudjes moesten het doek spreiden en vasthouden en proberen de ballon in een gat te krijgen. Een paar oudjes, sommigen dementerend, keken verward en leken het spel niet te snappen. De begeleiders kwamen dicht bij de oudjes staan om instructies te geven hoe ze het spel moesten spelen.
Het “doekenspel” heeft veel ouderen “los” gekregen. Tijdens dit spel werd er veel meer gepraat en gelachen dan bij de andere spellen.

“Wanneer is de volgende les”? vroeg een vrouwtje aan het einde van de gymles. De begeleiders informeerden de groep dat de volgende les alweer de eerstvolgende donderdag zou plaatsvinden. Een aantal vrouwen lachten toen ze het nieuws hoorden.
Beetje bij beetje verlieten de oudjes de zaal. Zes bejaarden werden naar buiten begeleid met een rolstoel en rollater. De andere vijf liepen zelfstandig de zaal uit.

Er komt meer bij kijken
Bejaardengym in het Vonderhof is zware bezigheid voor de oudjes. De ogenschijnlijk simpele oefeningen kosten de bejaarden veel energie en inspanning. De wil is er wel, maar het lichaam wil soms niet meer meewerken. Voor de begeleiders betekent dit gerichter aandacht geven en de oudjes niet forceren. Lukt het niet? Geen probleem, dan hoeft het ook niet.
Niet alleen de inspanningen maar ook “aandacht voor elkaar” staat centraal in de bejaardengym. In het gym-uurtje krijgt men via diverse activiteiten individueel aandacht van de begeleiders; zij bieden ondersteuning, luisteren, motiveren en bevorderden de participatie aan de oefeningen. De interactie met de begeleiders is persoonlijk en “van dichtbij”. Zij kunnen ervoor zorgen dat de bejaarden zich “speciaal” voelen.
De oefeningen waarbij de bejaarden samen moeten werken worden dus niet alleen uitgekozen om de spieren te oefenen, maar ook om de interactie onderling te bevorderen. Dit uit zich in het samen lachen, meer met elkaar praten en soms zelf op een kinderlijke wijze op elkaar reageren (slaan met vliegenmepper). De bejaardengym bevordert niet alleen lichamelijke participatie maar ook geestelijke participatie.


Bronnen:
- Brochure Woonzorgcentrum Vonderhof “comfortabel wonen met zorg en service naar wens”.
- Praktijkgericht onderzoek in zorg en welzijn, Ferdie Migchelbrink
- http://www.vitalis-zorggroep.nl/

artikel 2

1. Kennismaking, uitleg en start van de studieloopbaanoriëntatie
2. Onderwijs, leren en school
3. Toekomst, loopbaan en keuzemomenten
4. Loopbaaninstrumenten
5. De blik van een ander
6. Belangrijke gebeurtenissen, belangrijke anderen
7. Loopbaancentrum Fontys

Het klinkt vreemd; net begonnen aan een nieuwe opleiding en meteen al weer nadenken over wat je volgend jaar gaat doen. Je hebt gekozen voor Sociale Studies. Met die keuze heb je waarschijnlijk een bedoeling. Een reden kan zijn dat je nog een extra jaar wilt oriënteren op geschikte vervolgstudies voor je, mogelijk in de sociale richting maar mogelijk ook in een geheel andere richting. In het eerste deel zal de nadruk liggen op het in kaart brengen van mogelijke knelpunten die opgelost moeten worden voordat je tot een definitieve studiekeuze kunt komen. Voor de een is dat duidelijk en eenvoudig op te lossen zonder al te veel begeleiding, voor de ander zal dat veel meer werk zijn en zal de behoefte aan begeleiding groter zijn.